Beste Janneke en Cécile van harte gecondoleerd . Voor mij heeft ze het meest en het intensiefst gezorgd als de oppas , ze werd de tweede moeder genoemd door mij en de broers Ruud, Thijs Jeroen en door onze oude basis school de driehoek. Heel veel sterkte. Martijn

Lieve Janneke, Raoul, Sam, Mees en Juup
Cecile, Jasper, Cato en Maas,
Ook vanuit Liessel een berichtje om jullie een hart onder de riem te steken ❤️! Wat was jullie mam altijd een gezellige en spontane vrouw! Altijd oprecht de vraag: Hoe is het nou? En met Ronnie ook alles goed? De laatste jaren natuurlijk wel minder gezien en ze was wat warriger (dan ze al was 😉) maar de vraag bleef altijd. Een einde van een thuis, dat is wel heel definitief en verdrietig. Dat jullie mam er klaar voor was zal een pleister op de wond zijn, maar dat maakt de situatie nu en wat komen gaat niet anders. Jullie hebben er de laatste jaren in ieder geval alles voor gedaan en dat is het enige wat je voor haar kon doen, er zijn op de moment dat ze jullie nodig had tot het laatste moment! Hopelijk hebben jullie fijn afscheid kunnen nemen 💫 helemaal naar haar wens. Gelukkig kunnen we voor jullie nog veel langer iets betekenen. Tot snel, liefs Ronnie, Karin, Gus, Sara, Lotte en Moos

Janneke en Cecile, partners en kleinkinderen,

Van harte gecondoleerd met het verlies van jullie geweldige moeder en oma.
Het zal niet meevallen om zo kort na elkaar zowel Ad als nu Ria te moeten missen.
Heel veel sterkte!
Liefs, Annie

Dit had ik willen zeggen....
Afscheid van Ria

Beste mensen,

Met deze inbreng wil ik graag een monumentje oprichten voor Ria, omdat ik vind dat zij dat verdient.

In 1990 reageerde Ria op een advertentie voor een oppas, die Jean-François en ik in het gemeenschapsblad van Aarle-Rixtel hadden gezet. Wij hadden twee jongetjes van 3 en 1 jaar en ik was zwanger. Toen Ria kwam kennismaken had ik net gehoord dat het een tweeling zou worden. Daar moest ze wel even over nadenken, maar ze liet vrij snel weten dat ze het toch wel wilde. Gelukkig maar want wij hadden er vertrouwen in dat we met Ria een fijne oppas zouden krijgen.

Dat bleek ook zo te zijn: Ria was lief, betrouwbaar, aardig en flexibel. Ook het feit dat Martijn; éé'n van de tweeling, het syndroom van Down bleek te hebben, was geen probleem voor haar. Het was geen gemakkelijk gezin voor een oppas, zeker ook omdat martijn een kwetsbare gezondheid had en de anderen ook de nodige keel- en oorontstekingen doormaakten.

Maar met behulp van Ria was het over het algemeen toch wel een gezellige, drukke en wat trubbelige boel. We kenden inmiddels Ria's gezin ook goed.

We verhuisden naar een groter huis, na een gouden tip van Ria.

Toen de kinderen naar school gingen hadden we minder oppas nodig en Ria keek uit naar een nieuw oppasgezin.

Maar toen Jean-François in 1998 plotseling overleed kwam Ria meteen en dee het aanbod om iets te willen betekenen voor ons gezin.
Dit heeft geresulteerd in een jarenlange, wekelijkse spelletjesavond met de kinderen. Ik denk tot ze op kamers gingen. Altijd gezellig. En fanatiek. Ze had een goede band met alle jongens en met mij; ik kon mijn trubbels met opvoeden kwijt en de jongens konden altijd bij haar terecht als er iets was, wat ze met mij even niet konden oplossen. Dit is voor mij en voor de kinderen zo belangrijk geweest:
Ik weet niet hoe ik het zonder haar betrokkenheid had kunnen redden.

Het goede contact is altijd gebleven.
Toen het met Ria wat minder goed ging kon ik gelukkig ook wat terug doen voor haar liefdevolle en betrokken aandacht al die tijd. Dat was heel fijn om te kunnen doen. Ook dat zijn weer dierbare herinneringen nu: het koken voor elkaar, naar de film, bezoekjes, samen naar Leiden.
In september hebben we nog gezellig gegeten met Margaux.
Ik had het haar zó gegund dat de laatste jaren van haar leven wat gemakkelijker voor haar zouden zijn geweest...

Wij hebben gelukkig met ons gezin, met zijn vijven nog afscheid kunnen nemen van Ria. Wij hebben haar zelf nog kunnen vertellen hoe dankbaar we zijun en hoe belangrijk ze voor ons is.
Ze was heel helder en warm en lief, zoals we haar kennen.
Wij zullen haar altijd meenemen in onze verdere levens, met veel liefde, dankbaarheid, en een schat aan mooie herinneringen.

Wat voel ik vandaag veel verdriet , lieve zus en schoonzus.
Wat hebben we veel mooie ,en verdrietige dingen meegemaakt.
Samen zwanger zijn, samen in de caravan ,samen een weekend weg, samen bouwen.
Het verdriet om het gemis van je broers hakte er erg in. het gemis om jou Adje was een die heel moeilijk voor je was.
Maar altijd was jij er met een lekker bakkie koffie , en babbeltjes nat,
En niet te vergeten je overheerlijke salades.
Janneke en Ceciel wat zullen jullie mama gaan missen .
Dank je wel lieverd voor alle mooie Herinneringen.

Beste Cecile en Janneke,

Gecondoleerd met het verlies van jullie moeder. Ik zal haar missen als Tante Maria en vele goede herinneringen blijven achter. Bijvoorbeeld, al is het lang geleden, het vele gelach op de bonteavond van de familiedag.

Op de foto is Maria te zien met mij als klein babytje.

Liefs,

Lisette en Arno

Lieve Janneke en Cecile,

Leuke herinneringen aan jullie mam zijn er zoveel. Zij kwam bij de familie Verleg toen ze verkering kreeg met onze Ad (Adje). Ik was toen nog maar 10 jaar (Tilly) en eigenlijk zijn wij samen opgegroeid met een klein leeftijdsverschil. Ze kwam uit een groot gezin met alleen broers en ook ik heb alleen broers, dus wij hadden wel raakvlakken. We spraken hier ook weleens over hoe het voor mij was en hoe het voor haar was en steunden wij elkaar hierin. Marcel en ik hebben haar leren kennen als een zorgzame vrouw die altijd voor iedereen klaar stond, niets was voor haar te veel. Ze was vriendelijk en toonde veel interesse in de familie, vrienden en omgeving. Wij hebben met zessen vele spelletjes Amerikaans Jokeren/Skibo gespeeld en gingen haar dan altijd ophalen omdat haar liefste Adje er niet meer was. Ze voelde zich altijd bezwaard als wij speciaal voor haar moesten omrijden. Tijdens die avonden ging het veel over Janneke, Cecile, Raoul, Jasper en kleinkinderen, ze was altijd trots op alles wat ze ondernamen en deelde regelmatig foto’s met ons. Ze had ook leuke humor, zelfs nog in het ziekenhuis op een van haar beste momenten hebben wij nog hartelijk gelachen. Dankbaar dat we haar zo tot het laatst hebben mogen meemaken. Jammer dat de gezondheid haar de laatste jaren steeds meer in de steek liet.
Janneke en Cecile, jullie hebben altijd goed voor jullie pap en mam gezorgd en kunnen hier met trots op terugkijken en op een mooi afscheid. Het gemis zal groot zijn maar de herinneringen blijven en die vervagen niet. Marcel en ik, wij wensen jullie en ook Raoul, Jasper, Mees, Sam, Yup, Cato en Maas veel sterkte toe voor nu en in de toekomst!
Ik zal haar zeker heel erg gaan missen want ze was toch 60 jaar mijn schoonzus waar ik met veel liefde op terugkijk. Tilly

Lieve Janneke en Cecile,

Dinsdag gaan jullie afscheid nemen van een bijzondere moeder. Wij hebben elkaar voor het eerst ontmoet binnen de familie Verleg. Vanaf de ontmoeting heb ik, Tine, een speciale band met haar gehad. Zondags bij opa en oma zagen wij elkaar, en konden vanaf het begin goed met elkaar opschieten. Verder zagen wij elkaar niet zo vaak, maar zochten elkaar bij gelegenheden steeds op, en konden alles met elkaar bespreken. Wij weten dat Ria het zeker niet altijd gemakkelijk gehad heeft gehad in haar leven. Toch kennen wij haar vooral als een positieve persoon, die ondanks de moeilijke periodes gastvrij en geïnteresseerd bleef in de ander. Ik weet ook hoe belangrijk haar gezin, en de kleinkinderen voor haar waren. Ze raakte nooit uitgepraat over jullie, en was enorm trots hoe jullie in het leven stonden. Janneke, Cecile en kleinkinderen, jullie verliezen een hele lieve moeder en oma, maar zullen ondanks het verdriet heel dankbaar zijn dat zij samen met je vader zulke mooie mensen van jullie heeft gemaakt. Jullie hebben fantastisch voor haar gezorgd, en daar hebben wij veel bewondering voor. Ook wij zullen haar missen, maar haar laatste knuffel en lach blijven in onze gedachten. Lieve Janneke en Cecile, de mooie herinneringen kan niemand je afnemen.
Liefs Peter en Tine ❤️

Beste Familie, van harte gecondoleerd met het verlies van jullie moeder, schoonmoeder en oma. Ik heb Ria via Ad leren kennen bij het Kouwenbergs kerkje. Ook Ria voelde zich erg betrokken bij het kerkje en de jaarlijkse boekenmarkt in het bijzonder. Met veel liefde werkte ze dagen samen met Marijke om alle ingeleverde boeken een mooi en overzichtelijk plekje te geven. Ook Sam en Mees kwamen mee boeken verkopen. Ieder jaar weer een happening en groot succes mede dankzij de inzet van Ria. Daarnaast ken ik Ria als een warm persoon, altijd betrokken en geïnteresseerd hoe het met je gaat. Helaas liet haar gezondheid de laatste jaren te wensen over en hebben we te vroeg afscheid moeten nemen. Ik wens de familie veel sterkte toe bij dit verlies.