Zo wil ik je blijven herinneren. Genieten van je meiden op een gezellig vakantie op Paros, lekker eten en luisteren naar alle leuke verhalen .

Lieve Reny,

Ik heb je leren kennen toen ik op de middelbare school vriendinnetjes werd met Nina. Wij waren altijd welkom bij jullie thuis, lekker op de thee, blijven slapen na het stappen, niets was te gek. Je genoot ook heel erg van alle roddels en avonturen doornemen na zo een stap avond. Dan zat je lekker op je stoel mee te luisteren en mee te lachen. Wij konden alles gewoon ongeremd delen en voelden ons altijd welkom. Niet alleen op Schaapsdrift maar ook op Paros mochten we als vriendinnen mee en hadden we super leuke vakanties en konden je meiden ons je mooie eiland laten zien.

Je vond het altijd gezellig en was ook altijd in ons geïnteresseerd. Maar je af en toe terug trekken naar boven of rustig een boek lezen vond je ook heerlijk!

Jij was een zorgzame, hardwerkende en liefdevolle vrouw die in alles klaar stond voor je dochters , moeder en later kleinkinderen en bonuskinderen. Je hebt iedereen die je lief had alle liefde, aandacht en zorg gegeven. Je stond nog vol in het leven en bent veel te vroeg overleden

Veel sterkte voor Ruud (en zijn kinderen), Nina en Sarah. Na eerst geleefd te worden zal het besef en gemis als een klap binnen komen. Weet dat er genoeg mensen voor jullie klaar staan en roep als je dat iets kunnen doen!

Liefs,
Sandra

Lieve Reny
Wij hebben natuurlijk heel lang tegenover elkaar op het hofje gewoond en vroeger, als kind, kwam ik dagelijks wel bij jullie thuis. Ik had het er met mijn moeder nog over: ik vond als kind alles bij jullie lekkerder, de pindakaas, oude kaas, de salade van Reny die ik altijd heerlijk vond. Ik heb als kind weleens gevraagd hoe jij de dressing maakte en ik maak deze thuis nog steeds soms op z’n Reny’s.

Waar ik hele warme herinneringen aan heb, is het kletsen aan de keukentafel op de Schaapsdrift. Of we daar nou in het weekend een ontbijtje aten en de week nabespraken, of dat er frietjes in de schuur klaargemaakt werden, met altijd steevast ook een apart snackje voor mij, het was altijd een hoop gezellig geklets samen. We konden als kind van alles bij jullie: tenten opzetten in de achtertuin, zwembadjes, logeerpartijtjes, spelletjes uit de grote houten kast. Boggle was een tijd lang ons favoriet. Ik zal het als herinnering aanschaffen voor hier in huis.

De afgelopen jaren zagen we elkaar een stuk minder, maar als er schaatsen op tv is, moet ik altijd aan je denken. Vol spanning, zittend op het puntje van je eigen stoel, de Reny-stoel, keek je daar altijd met plezier naar. Je zult het niet geloven, maar ik ben nu ook fan.

Ik heb zoveel jeugdherinneringen waar jij, Sarah en mijn beste vriendin Nina deel van uitmaken. Je gele, volgestouwde auto als jullie in het weekend naar opa en oma gingen. Het uitzwaaien dat je altijd deed tot aan de mensen die je liefhad het hofje uit reden. Het shoppen op zaterdag in Doetinchem en de rit ernaartoe, fluitend en zingend. We dronken dan een koffie en aten een gebakje, en in de winter de Apfelstrudel.
Als het thuis wat druk of rumoerig was, stak ik zo het hofje over naar jullie, waar ik me altijd welkom voelde. Je heerlijke appeltaart op alle verjaardagen, het zwemmen in Wehl, kerstdiners samen met opa en oma. En als klap op de vuurpijl: na jaren zeuren bij mijn moeder mocht ik mee naar Paros, en echt alleen omdat jij er ook was.

Dankjewel dat je in mijn jeugd een tweede thuis voor me was.

Ik heb heel wat dierbare momenten met jullie mogen meemaken. Rust zacht, Reny, en dankjewel voor al deze en nog vele fijne herinneringen.

Liefs,
Şenel

Op de lagere Cuneraschool in Wageningen zat ik bij Reny in de klas. Op de foto van onze eerste klas uit 1964 zit Reny precies midden in beeld, tussen de twee jongens, Eddy links van haar draagt een brilletje. Ik zag Reny denk ik voor het laatst rond 1970.
Onze moeders Annie en Jo kenden elkaar al vanuit hun geboortestreek de Liemers, uit de dorpen Beek en Kilder. In Wageningen dronken ze met hun mannen Joop en Gerard samen geregeld een glaasje sherry. Ze hielden ook contact toen Annie en Joop uit Wageningen vertrokken. Zo hoorde ik af en toe iets over Reny. Een paar jaar geleden bezochten Annie en Reny mijn moeder nog en ze haalden mooie herinneringen op.
Dit voorjaar appten Reny en ik ineens over hoe het met onze moeders ging. En afgelopen 24 oktober vroeg ze me om mijn moeders adres om haar een felicitatie te sturen vanwege haar verjaardag. Precies twee weken geleden liet ze weten dat Annie mijn moeder nog eens wilde bellen. "Maar eerst moet haar hoorapparaat worden gemaakt. Je hoort het nog."

Na het verwoestende bericht van Renys overlijden past alleen maar een diep medeleven met al jullie dierbaren. Mijn moeder en ik wensen jullie heel veel steun, sterkte en liefde om samen dit grote verlies te dragen.

Wanneer ik terugdenk aan mijn jeugd, toen we nog op Schaapsdrift woonden en overburen waren, en mijn oudste zus beste vriendinnen was met Nina, dan hoort Reny, jullie moeder natuurlijk bij dat stukje jeugd dat zo veilig en vertrouwd voelt.

Het verlegen meisje dat ik toen was, wilde altijd graag mee naar jullie verjaardagen. Het voelde daar altijd warm, gezellig. En bij elke verjaardag wisten we één ding zeker: er zou weer die heerlijke, zelfgebakken appeltaart zijn. We hadden het er altijd over hoe lekker hij weer was gelukt.

Ik zie Reny nog zo duidelijk voor me: zo mooi, tot in de puntjes verzorgd, met die zachte en warme uitstraling waardoor je je meteen gezien en welkom voelde.

Ook toen wij verhuisden, kwamen we nog steeds naar jullie verjaardagen. En als het tijd was om naar huis te gaan, zwaaide Reny ons uit tot het einde van de straat. Dat voelde altijd zo speciaal… dat ze echt bleef staan tot we helemaal weg waren. En tot op de dag van vandaag als ik iemand uitzwaai blijf ik staan tot ze echt weg zijn.

Later zagen we elkaar minder. We werden ouder, gingen op kamers, en Reny verhuisde ook. Maar we bleven altijd verbonden met Sarah en Nina, die voor mij voelen als bonuszussen. Jullie hebben mij dingen geleerd, mij en mijn zusjes meegenomen in jullie wereld, en we hebben altijd zo naar jullie opgekeken (en nog steeds). En als je zulke lieve, warme dochters hebt, dan zegt dat alles over de moeder die jullie hadden.

Ik ben dankbaar dat Reny deel uitmaakt van mijn herinneringen. En ik geloof oprecht dat de liefdevolle energie die ze altijd bij zich droeg, niet zomaar weg is. Die blijft. In haar partner, haar moeder, haar dochters, haar kleinkinderen, in de herinneringen… en in de kleine stukjes warmte die ze bij iedereen heeft achtergelaten.

Rust zacht Reny.

Begin dit jaar stond onze zoon met zijn vrouw en dochtertje als verrassing plotseling bij ons op de stoep, uit Brazilië overgekomen. Wij hadden niet zoveel speelgoed meer in huis. Toen je dat hoorde bood je meteen het speelgoed van jouw kleinkinderen aan. Binnen mum van tijd was het geregeld, zelfs een houten loopfietsje waar Lizzy veel plezier van heeft gehad. Ook kregen we een berichtje vanuit de kringloopwinkel waar je was, of we interesse hadden in een hobbelpaardje. Je leefde mee, zorgzaam en behulpzaam.

Rust zacht Reny.

Met 16 jaar naar Paros. Mijn eerste vakantie met vriendinnen. Ik mocht van mijn ouders mee, omdat Reny mee was. Mijn eerste keer vliegen, te spannend en veelte veel spullen mee. Een vakantie van een paar weken, gekibbel van puberende meiden, bedden op de grond, onderbroeken door de ruimte etc. Je ving alle emoties en verhalen op en was onze veilige haven. Samen op de scooter en niet je zij aanraken want dat kietelde. Je liet ons het eiland met het oude huis van oma zien. Heel bijzonder en een vakantie om nooit te vergeten.
Dat geldt ook voor de logeerpartijen na stapavonden of tutten met carnaval. Bedankt voor alle mooie herinneringen. Deze zijn de basis van een vriendschap die nog steeds met Sarah bestaat en waar ik zo trots op ben. Bedankt voor alles, Reny. Rust zacht. We zullen op je meiden passen.

Herinnering(en) aan Reny.

Even terug in de tijd.

Nr. 138 , de buurtjes van Reny met de twee jonge meisjes.
Opa en oma ter Steeg waren behulpzaam tijdens Reny’s werkzaamheden buitens huis.
Opa voor de tuin en oma voor het eten.
Dat hoorde erbij waren hun antwoorden tijdens onze babbeltjes.
Op het plein speelden veel jonge kinderen.
Leuk, samen spelen met de ouders, gemoedelijk maar ook af en toe geheibel.

Reny had een uniek ” deuntje “ bij zich.
Zodra zij thuis was of even buiten was, hoorde jij haar …
Opvallend genoeg langs de dichtbeboste afscheiding voor het huis of achter in de tuin.
Of terug van de vakantie van het Griekse eiland.
Af en toe maakten haar kinderen in de badkamer ruzie.
Reny kwam ertussen en je hoorde haar zeggen: “ zijn jullie helemaal gek geworden… “
Er heerste daarna stilte.

De veranderingen kwamen : haar relatie/werkzaamheden deden haar besluiten om afscheid te nemen van Zevenaar.

Reny was een fijn persoon : een luisterend oor, rustig, betrokken en sociaal !
Wij zullen haar missen.

Tot slot: Troost !

Er zijn een aantal soorten troost.
De ene buigt zich over verdriet. Dat kan verlies zijn: de dood van een geliefde.
Iemand verlaat je. Over het moment dat het leven iets moeilijks brengt.
Daar zijn troostmomenten voor nodig .
Troostperioden/troostplekken/troostmuziek/Troostgedichten. Troost.

Als jongste kleinkind van de familie Bosman hoorde jij bij de grote nichten waar ik als meisje tegenop keek. Ik wilde later ook een huis in een woonerf en rijden in een lelijke eend.
Weet nog dat wij gesproken hebben over of ik wel of niet opleiding kleuterleidster zou gaan volgen. Weet niet meer wat jij zei maar ben wel de opleiding gaan doen en geen dag spijt van gehad. Want ook op het grote kantoor waar ik nu werk, lopen de de nodige kleuters rond 😉
Lieve Reny, als je opa Bosman al hebt gezien, vertel hem dat ik nu lange haren heb.
José 😘

Onlangs een ontmoeting na ruim 50 jaar. We zouden elkaar in januari weer zien! Het is moeilijk om te bevatten dat je er nu ineens niet meer bent. Ik koester de herinnering.
Liefs van Dorien.